Rudnik

U davna vremena Rudnik je bio sedište žive rudarske delatnosti. Pre dolaska Rimljana, te krajeve su naseljavali Iliri, a potom Kelti. Prvi srpski dinar sa ćiriličnim natpisom – dinar kralja Dragutina, kovan je na Rudniku. U 14. veku tu su svoje kolonije imali Dubrovčani i Sasi. Poseban značaj Rudnik dobija posle 1441. godine, kada su Turci zauzeli Novo brdo. Despot Đurađ Branković imao je tu kovnicu novca i letnjikovac. Rudno bogatstvo (srebro, olovo, bakar) nije bilo jedini izvor prihoda srpskih vladara. Rudnik je bio naselje sa razvijenim zanatstvom i trgovinom, kosmopolitski grad odakle se širio kulturni uticaj na čitavu Srbiju. Rudnik i danas dominira Šumadijom. Ali je njegov kulturni, politički i svaki drugi uticaj – neuporedivo manji. To što se nije promenilo jeste – lepota krajolika. Najviši vrh je Veliki Šturac (1132 m), poznat i kao Cvijićev vrh, a pored njega ističu se lepotom i visinom Srednji i Mali Šturac, Molitve, Paljevine i Marijanac – svi iznad 1000 metara nadmorske visine. Obrastao listopadnim šumama, uglavnom bukovim, čistog vazduha i povoljne klime, Rudnik je pogodan za razvoj letnjeg i zimskog zdravstvenog, školskog i sportskog turizma. Umrežen stazama zdravlja, koje upotpunjuju klimatski uslovi: velika osunčanost tokom godine, vazdušna strujanja, visoka jonizacija vazduha, nezagađena priroda, Rudnik je još početkom 20. veka bio poznata vazdušna banja. Pored svih tih pogodnosti, aktivnom odmoru se danas pridodaje i planinarenje duž vrhova, ali i neobična Ostrvica, često se čuje i Ostrovica, stena vulkanskog porekla koja se poput prirodne kupe izdvaja u neposrednoj blizini Rudnika. Istoimeni srednjovekovni grad, poznat i kao Jerinin grad, podignut je na njenom vrhu, na Pejzaž sa Divčibara Taorska vrela kamenom visu. Strme i nepristupačne stene Ostrovice, koje su štitile grad od osvajača, danas su pravi izazov za sve vrste penjanja. Taj utihnuli grad danas posećuju izletnici i planinari.